SENSiZ YASAMAK
Oturuyorum bir kösede..Öylece durup seni hissediyorum, sanki yanimdaymisçasina..
Derin bir nefes çekiyorum hayattan ,sonra öksürüklere boguluyorum...Odam yoklugunla dolu,dünyam yoklugunla...
Her nefes alista yeniden boguluyorum..Sonra yine yokluguna sariliyorum...Ne garip degil mi?Ne tuhaf....
Hafizami yitirdim belki de ..Kim bilir ne zamandir böyle üsüyorum...Kim bilir seni ne zamandir böyle çok seviyorum .
.Bilmiyorum...ve sana dogru attigim her adimda bilmedigim çukurlara düsüyorum...
Aglamak istiyorum her yalniz kalisimda..ya da en kalabalik anlarimda...
Düsünmemek için;düsünüp de üzülmemek için aglamak istiyorum...Olmuyor...
Parçalanan sarki bile eskisi kadar parçalamiyor içimi...Öylesine alismisim ki parçalanmaya,kendimi parçalamaya..
Artik daha fazla parçalanamiyorum...
Özlemekten degil inan...Düsünmekten hiç degil..Düsünememekten,düsünmek istememekten..
Düsüncesizligimden...
Uzun süredir ayni yerdeyim ; gitmekle kalmanin yol ayriminda...Birine adim atsam arkamdan agliyor bir digeri.
.Hangisi nereye götürüyor bilmiyorum...
Belki de bir süre sonra ikisi de yine ayni yerde-yani sende- birlesiyordur..Yürüyen ben olduktan sonra baska ne beklenir ki...
simdi yeniden baslatmali sarkiyi...Artik pek etkilemiyor beni ama yine de aliskanlik iste..Eksilmemeli kulaklarimdan...
Sessizligi sevmiyorum biliyor musun..Aglarken bile hüngür hüngür agliyorum..
Aslinda hiçbir seyden korkmuyorum..Ne sessizlikten,ne sensizlikten ne de sevgisizlikten...
Ama öyle tuhaf ki bu his..Boslukta olmak,fezada kaybolmak gibi...
Sanki görüp elini uzattigin bir çiçegin baskalari tarafindan çok önceden sahiplenilmis olmasi...
Benimse bundan bihaber olmam...Yani tuhaf iste...Yüregim bulanik..Aklim bulanik..Gözlerim yorgun.
.Kisacasi agir yük sensiz yasamak...Bilmelisin ki kolay kolay tasinmiyor...
sarkim artik susmuyor...4. kez yine ayni sarki çaliyor...Artik o da parçalanmiyor,ben de...
Ne güzel iste!!Belki de parçalanmak birkaç gün önceki kadar yakmiyor canimi...
Anasayfa 